Meteen na elke voorstelling van ‘De Drankduivel’ vindt een korte pauze plaats waarin de jongeren even kunnen ventileren. Daarna is de nabespreking, geleid door de ervaringsdragers van Project Jongeren, noodzakelijk om tot in de kern te sensibiliseren omtrent alcohol.

Voor de voorstelling, tijdens de nabespreking en achteraf krijgen de jongeren de kans om hun vragen te stellen. Men tracht al deze vragen te beantwoorden. In de praktijk is dit niet altijd haalbaar. Er is altijd de mogelijkheid om Project Jongeren achteraf te contacteren in de hoop toch een antwoord te krijgen op hun vragen. Project Jongeren categoriseert de aard van vragen in 3 rubrieken:

• Puur informatief
• Vanuit confrontatie met ‘De Drankduivel’ – rechtstreeks of onrechtstreeks
• Persoonlijk aan ervaringsdrager(s) gericht

Een greep uit een aantal vragen die jongeren tussen 14 en 16 jaar zoal stellen, telkens ondergebracht in de bovenstaande rubrieken:

1. Informatief

• Is alcohol echt zo verslavend? Als je het 1 keer drinkt kan je het dan niet meer weerstaan, wil je altijd meer of kan je er gewoon nee tegen zeggen?

• Is het waar dat je hersencellen afsterven wanneer je alcohol drinkt?

• Wat is het verschil tussen een alcoholverslaafde en iemand die gewoon veel drinkt?

• Als je -16 bent reageer je dan anders op alcohol?

• Ben je nog dronken als de ochtend na een dronken feestje wakker wordt?

• Helpt alcohol bij problemen?

• Waarom is de combinatie pillen en alcohol niet goed?

2. Confrontatie

• Hoe zie je of iemand dronken is of niet?

• Als mijn ouders of iemand anders dronken met de auto willen rijden, wat moet ik dan doen?

• Verslaving is een familieziekte, het is moeilijk om er thuis over te praten omdat het een heftig verleden is voor mijn ouders en het dus gevoelig ligt. Ik ben het zelf nog maar enkele maanden geleden dat te weten gekomen.

• Ik ben op mijn 15 naar het ziekenhuis gebracht door teveel drinken. Ben ik een alcoholist of heb meer kans om alcoholist te worden?

• Als er iemand in je omgeving een alcoholprobleem heeft, is het dan erg dat je het tegen niemand durft zeggen, uit schaamte?

• Wat moet ik doen als een oudere vriend/vriendin vraagt om mee te rijden als ze veel gedronken heeft. Hoe zeg ik dat ik niet wil meerijden. Zou ze agressief worden?

3. Persoonlijk aan ProJo

• Gaf je de schuld van het ongepaste drankgebruik aan jezelf, je partner, je ouders…?

• Heb je na het stoppen alcohol vervangen door iets anders?

• Kan je alleen naar een feestje gaan?

• Steek je alcohol weg voor je kinderen (of vind je dat dit moet) om ze te beschermen tegen drank?

• Was er reeds iemand anders verslaafd in uw familie?

• Word je na een tijd niet zelf verslaafd, als partner

4. Zaken die jongeren kwijt willen aan ProJo of Christophe, na de voorstelling

Mijn vader slaat me soms als ik niet zwijg. Als ik hem hiermee confronteer, zegt hij dat het normaal is. Mijn broer ziet alles gebeuren en zegt er niks over. Ik heb dit nog tegen niemand gezegd buiten een paar vrienden. Ook niet tegen mijn mama, want ik ben bang voor haar reactie. (jongen, 14 jaar)

Mijn moeder drinkt in de avond heel veel wijn waardoor ze meestal dronken is. Daardoor maken mijn ouders vaak ruzie. (jongen, 14 jaar)

Papa drinkt vaak alcohol nu hij terug alleen woont. Vaak heb ik dan ruzie met hem en word ik uit het appartement gezet. Hij biedt mij ook vaak alcohol aan, maar daar heb ik nooit echt zin in. Geen idee wat ik ertegen kan doen. (meisje, 14 jaar)

Ik drink zelf als het voor mij te veel wordt in mijn hoofd. Als ik dronken ben, durf ik ook veel meer maar denk ik nog na wat wel leuk is. Door alcohol heb ik ook veel meer plezier en geen schaamte. Ik heb zelf wel een hekel aan mensen die drinken om stoer te doen. Ik ben zelf wel heel snel nuchter. (meisje, 14 jaar)

Op een fuif zijn de meeste vrienden van mij stomdronken en moet ik voor hen zorgen en altijd op hen letten. Zo kan ik zelf niet van mijn avond genieten. (meisje, 14 jaar)

Mijn vader rijdt soms met de auto terwijl hij meer dan twee drankjes op heeft. Ik weet niet hoe ik er iets tegen kan doen. Want elke keer ik erover begin, zegt hij dat hij nog prima kan rijden. Toch ben ik bang om dan bij hem in de auto te moeten stappen. (meisje, 15 jaar).